1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150


1Een psalm van David. Twist,1) HEERE! met mijn twisters; strijd met mijn bestrijders.
2Grijp het schild en de rondas, en sta op tot mijn hulp.
3En breng2) de spies voort, en sluit3) den weg toe, mijn vervolgers tegemoet; zeg5) tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.6)
4Laat hen beschaamd en te schande worden, die8) mijn ziel7) zoeken; laat hen achterwaarts gedreven en schaamrood worden, die kwaad tegen mij bedenken.
5Laat hen worden als kaf voor den wind, en de Engel des HEEREN drijve hen weg.
6Hun weg zij duister9) en gans slibberig; en de Engel des HEEREN vervolge hen.
7Want zij hebben zonder oorzaak de10) groeve van hun net11) voor mij verborgen; zij hebben zonder oorzaak gegraven12) voor mijn ziel.
8De verwoesting overkome hem14), dat hij15) het niet wete, en zijn net, dat hij verborgen heeft, vange hemzelven; hij valle daarin met16) verwoesting.
9Zo zal mijn ziel zich verheugen in den HEERE; zij zal vrolijk zijn in Zijn heil.
10Al17) mijn beenderen zullen zeggen: HEERE, wie is U gelijk! U, Die den ellendige redt van dien, die sterker is dan hij, en den ellendige en nooddruftige van zijn berover.
11Wrevelige18) getuigen staan er op; hetgeen ik niet19) weet, eisen zij van mij.
12Zij vergelde20)n mij kwaad voor goed, de beroving mijner ziel.
13Mij aangaande daarentegen, als zij krank waren, was een zak21) mijn kleed; ik kwelde mijn ziel met vasten, en mijn gebed keerde22) weder in mijn boezem.
14Ik ging23) steeds, alsof het een vriend, alsof het mij een broeder geweest ware; ik ging gebukt in het24) zwart, als een, die over zijn moeder treurt.
15Maar als ik hinkte,25) waren zij verblijd, en verzamelden zich; zij verzamelden zich tot mij als geslagene26)n, en ik merkte27) niets; zij scheurden hun klederen, en zwegen28) niet stil.
16Onder de huichelende spotachtige29) tafelbroeders knersten zij over mij met hun tanden.
17HEERE! hoe lang zult Gij toezien? Breng mijn ziel weder van hunlieder verwoestingen, mijn eenzame30) van de jonge leeuwen.
18Zo zal ik U loven in de grote gemeente; onder machtig veel volks zal ik U prijzen.
19Laat hen zich niet verblijden over mij, die mij om valse31) oorzaken vijanden zijn; noch wenken32) met de ogen, die mij zonder33) oorzaak haten.
20Want zij spreken niet van vrede, maar zij bedenken bedriegelijke34) zaken tegen de stillen35) in het land.
21En zij sperren hun mond wijd op tegen mij; zij zeggen: Ha, ha, ons oog heeft het gezien!
22HEERE! Gij hebt het gezien, zwijg niet; HEERE! wees niet verre van mij.
23Ontwaak en word wakker tot mijn37) recht; mijn God en HEERE! tot mijn twistzaak.
24Doe mij recht naar Uw gerechtigheid,38) HEERE, mijn God! en laat hen zich over mij niet verblijden.
25Laat hen niet zeggen in hun hart: Heah,39) onze ziel! laat hen niet zeggen: Wij hebben hem verslonden!
26Laat hen beschaamd en te zamen schaamrood worden, die zich in mijn kwaad verblijden; laat hen met schaamte en schande bekleed40) worden, die zich tegen mij groot maken.
27Laat hen vrolijk zingen en verblijd zijn, die lust42) hebben tot mijn gerechtigheid; en laat hen geduriglijk zeggen: Groot gemaakt zij de HEERE, Die lust heeft tot den vrede43) Zijns knechts!
28Zo zal mijn tong vermelden Uw gerechtigheid, en Uw lof den gansen dag.