| Psalmen 39
|
|---|
|
|
|---|
| 1 | Een psalm van David, voor den opperzangmeester, voor Jeduthun.
|
| 2 | Ik zeide: Ik zal mijn wegen bewaren, dat ik niet zondige met mijn tong; ik zal mijn mond met een breidel bewaren, terwijl de goddeloze nog tegenover mij is.
|
| 3 | Ik was verstomd door stilzwijgen, ik zweeg van het goede; maar mijn smart werd verzwaard.
|
| 4 | Mijn hart werd heet in mijn binnenste, een vuur ontbrandde in mijn overdenking; toen sprak ik met mijn tong:
|
| 5 | HEERE! maak mij bekend mijn einde, en welke de mate mijner dagen zij; dat ik wete, hoe vergankelijk ik zij.
|
| 6 | Zie, Gij hebt mijn dagen een handbreed gesteld, en mijn leeftijd is als niets voor U; immers is een ieder mens, hoe vast hij staat, enkel ijdelheid. Sela.
|
| 7 | Immers wandelt de mens als in een beeld, immers woelen zij ijdelijk; men brengt bijeen, en men weet niet, wie het naar zich nemen zal.
|
| 8 | En nu, wat verwacht ik, o HEERE! Mijn hoop, die is op U.
|
| 9 | Verlos mij van al mijn overtredingen; en stel mij niet tot een smaad des dwazen.
|
| 10 | Ik ben verstomd, ik zal mijn mond niet opendoen, want Gij hebt het gedaan.
|
| 11 | Neem Uw plage van op mij weg, ik ben bezweken van de bestrijding Uwer hand.
|
| 12 | Kastijdt Gij iemand met straffingen om de ongerechtigheid, zo doet Gij zijn bevalligheid smelten als een mot; immers is een ieder mens ijdelheid. Sela.
|
| 13 | Hoor, HEERE! mijn gebed, en neem mijn geroep ter ore; zwijg niet tot mijn tranen; want ik ben een vreemdeling bij U, een bijwoner, gelijk al mijn vaders.
|
| 14 | Wend U van mij af, dat ik mij verkwikke, eer dat ik heenga, en ik niet meer zij.
|
|
|
|---|