| Psalmen 22
|
|---|
|
|
|---|
| 1 | Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar.
|
| 2 | Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?
|
| 3 | Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.
|
| 4 | Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.
|
| 5 | Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.
|
| 6 | Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.
|
| 7 | Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.
|
| 8 | Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:
|
| 9 | Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!
|
| 10 | Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.
|
| 11 | Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.
|
| 12 | Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.
|
| 13 | Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.
|
| 14 | Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.
|
| 15 | Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.
|
| 16 | Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.
|
| 17 | Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.
|
| 18 | Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.
|
| 19 | Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.
|
| 20 | Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.
|
| 21 | Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.
|
| 22 | Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.
|
| 23 | Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.
|
| 24 | Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!
|
| 25 | Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.
|
| 26 | Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.
|
| 27 | De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.
|
| 28 | Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.
|
| 29 | Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.
|
| 30 | Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.
|
| 31 | Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten.
|
| 32 | Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft.
|
|
|
|---|