| Psalmen 109
|
|---|
|
|
|---|
| 1 | Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.
|
| 2 | Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.
|
| 3 | En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.
|
| 4 | Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.
|
| 5 | En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.
|
| 6 | Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.
|
| 7 | Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.
|
| 8 | Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;
|
| 9 | Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.
|
| 10 | En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.
|
| 11 | Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.
|
| 12 | Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.
|
| 13 | Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.
|
| 14 | De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.
|
| 15 | Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.
|
| 16 | Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.
|
| 17 | Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.
|
| 18 | En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.
|
| 19 | Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.
|
| 20 | Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.
|
| 21 | Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.
|
| 22 | Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.
|
| 23 | Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.
|
| 24 | Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.
|
| 25 | Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.
|
| 26 | Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.
|
| 27 | Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.
|
| 28 | Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.
|
| 29 | Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.
|
| 30 | Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.
|
| 31 | Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.
|
|
|
|---|