| Job 39
|
|---|
|
|
|---|
| 1 | Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?
|
| 2 | Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?
|
| 3 | Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?
|
| 4 | Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?
|
| 5 | Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?
|
| 6 | Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?
|
| 7 | Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.
|
| 8 | Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?
|
| 9 | Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.
|
| 10 | Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.
|
| 11 | Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.
|
| 12 | Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?
|
| 13 | Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?
|
| 14 | Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?
|
| 15 | Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?
|
| 16 | Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?
|
| 17 | Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.
|
| 18 | En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?
|
| 19 | Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.
|
| 20 | Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.
|
| 21 | Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.
|
| 22 | Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?
|
| 23 | Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.
|
| 24 | Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.
|
| 25 | Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.
|
| 26 | Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.
|
| 27 | Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.
|
| 28 | In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.
|
| 29 | Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?
|
| 30 | Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?
|
| 31 | Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.
|
| 32 | Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.
|
| 33 | Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.
|
| 34 | En de HEERE antwoordde Job, en zeide:
|
| 35 | Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.
|
| 36 | Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:
|
| 37 | Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.
|
| 38 | Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.
|
|
|
|---|